Εδώ θα βρείτε προτάσεις ανάγνωσης. Μερικά από τα βιβλία τα προτίμησαν και τα παιδιά του Ομίλου Φιλαναγνωσίας. Ο κατάλογος θα εμπλουτίζεται διαρκώς. Όρεξη να έχετε...
Για να μάθεις να πετάς ψηλά. Αλλά και για να μάθεις να πετάς πίσω σου πρόσωπα και πράγματα που φορτώθηκες, δίχως να μπορούν να σε αναστήσουν ούτε κι εσύ να μπορείς να τα αναστήσεις πια. Έχω δει ανθρώπους να γίνονται ελαφρύτεροι έτσι, να βγάζουν φτερά και να απογειώνονται.
Η ζωή είναι απρόβλεπτη πολύ. Απότομα σου γυρνάει την πλάτη και το ίδιο απρόσμενα σου ανοίγει την αγκαλιά της. Σε ξαφνιάζει.
Μόνο τα παραμύθια -τα παιδικά τερατώδη αερόπλοια- δίνουν τη δική τους μαγική απάντηση στο παραπάνω άπιαστο παράλογο. Αυτά τουλάχιστον δεν είναι ιδιοκτησία κανενός.
Γι' αυτό όλοι τα αγαπάμε, ακόμα κι αν μπροστά στους άλλους παριστάνουμε πως τα υποτιμάμε. Κι όταν ένα παραμύθι σε πάρει έστω και για λίγο μαζί του, την ψεύτικη λογική σου την ξεχνάς. Απλώς αφήνεσαι να πετάς.
Μια συλλογή δέκα ιστοριών μαγικού ρεαλισμού που διαβάζονται σαν παραμύθια από μικρούς και μεγάλους, η οποία συνοδεύεται από ζωγραφιές που ο Γιάννης Ψυχοπαίδης φιλοτέχνησε με αφορμή τα κείμενα.
Το παρόν βιβλίο είναι γραμμένο για μικρομέγαλα παιδιά και μεγαλόμικρους ενήλικες, φιλοδοξεί δε να προσφέρει παραμυθία τόσο σ' αυτούς όσο και στους άνευ ηλικίας, δηλαδή σε όσους δεν έχουν ακόμη εγκαταλείψει την ανυπαρξία και σε εκείνους που έχουν προσωρινά εγκατασταθεί σ' αυτήν. Λέω "προσωρινά", γιατί ακράδαντα πιστεύω πως είμαστε ανακυκλώσιμο υλικό και, ως εκ τούτου, θα έχουμε αενάως ένα ρόλο σ' αυτό το όνειρο που λέγεται ζωή.
Α. Χ.
"Η γιαγιά Ειρήνη είχε την ικανότητα να φτιάχνει και δικά της παραμύθια, από ένα τίποτε. Δίνοντας ανθρώπινες ιδιότητες σε ένα αντικείμενο, σε ένα ζώο, ακόμη και σε ένα όσπριο, έστηνε έναν ολόκληρο κόσμο, όπου, μέσα του, διαδραματίζονταν συγκλονιστικά γεγονότα. Αν έχω κάποιο χάρισμα να χτίζω, με εντελώς παράταιρα υλικά, απίστευτες ιστορίες και να τις αφηγούμαι με πειστικό τρόπο, αυτό το οφείλω στη γιαγιά Ειρήνη, καθώς και στην εκ μητρός καταγωγή μου από την Κρήτη, αφού ως γνωστόν, οι Κρητικοί είναι μεγάλοι ψωματάρηδες, δηλαδή υπερόχως μυθομανείς".
Μια παραμυθοϊστορία για μεγάλα παιδιά, που... ...ξεκίνησε με μια λέξη. Και η μία λέξη έγινε δύο, τρεις, κι όλο μεγάλωνε... Ένας κίτρινος λαστιχένιος δράκος που στέκεται στο κατώφλι ενός παλιού σπιτιού και λέει ιστορίες για τη μοναξιά. Κάθε μέρα λέει και μια καινούρια ιστορία. Οι άλλοι δράκοι τον ακούνε με τα μάτια και τ' αυτιά ορθάνοιχτα. Όλοι τον κοιτάζουν, κανείς όμως δεν κοιτάζει τον διπλανό του. Τα βράδια, ένα κίτρινο φως ανάβει στο μέτωπό τους, αυτοί όμως δεν το βλέπουν. Και ο καιρός περνάει. Μια μέρα που έγινε νύχτα, ο κίτρινος λαστιχένιος δράκος αποφάσισε να μην πει την ιστορία της ημέρας...
Neil Gaiman, Το σπίτι στην ομίχλη, Αθήνα: Οξύ, 2006, σ.181.
Το νέο σπίτι της οικογένειας της μικρής Κόραλαϊν έχει είκοσι ένα παράθυρα και δεκατέσσερις πόρτες. Οι δεκατρείς από αυτές ανοίγουν και κλείνουν. Η δέκατη τέταρτη είναι κλειδωμένη, γιατί οδηγεί σε έναν άλλον κόσμο, έναν κόσμο σχεδόν ολόιδιο με αυτόν της Κόραλαϊν, μα τόσο διαφορετικό. Η Κόραλαϊν θα διαβεί το κατώφλι αυτής της πόρτας, για να εξερευνήσει τον νέο κόσμο, και θα εντυπωσιαστεί από τα θέλγητρά του. Εκεί, όμως, θα γνωρίσει τους άλλους της γονείς και θα αρχίσει να αντιλαμβάνεται τα σκοτεινά σχέδια που εξυφαίνουν για να την κρατήσουν για πάντα εκεί και να την αλλάξουν... Σε έναν κόσμο με ζωντανά παιχνίδια, ποντίκια κατασκόπους, κλεμμένες ψυχές και αιώνια ομίχλη, η μικρή Κόραλαϊν θα πρέπει να παλέψει με όλη της τη δύναμη για να σώσει τους πραγματικούς της γονείς και την ψυχή της.
Παναγιώτης Τσιρίδης, Ο Ευτύχιος Καλλέργης και η συλλογή με τους εφιάλτες, Αθήνα: Ψυχογιός, 2012, σ.77 Συνεχίζω να περπατάω πιο γρήγορα. Σε πολύ λίγη ώρα φτάνω σε μία καινούρια πόρτα. Δεν είναι καθόλου λογικό να υπάρχουν πόρτες που δεν οδηγούν σε τίποτα παρά μόνο σε νέους και πιο στενούς διαδρόμους. Δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει. Ανοίγω και αυτή την πόρτα και πάλι δεν βρίσκω τίποτα. Τώρα η αγωνία μου γίνεται πολύ μεγαλύτερη. Τις φοβάμαι τις πόρτες. Ξέρω πως δεν μπορώ να γυρίσω πίσω. Αυτές οι πόρτες ανοίγουν μόνο από τη μία πλευρά. Η επόμενη πόρτα είναι στα τρία βήματα. Με πιάνει πανικός. Την ανοίγω και βλέπω αμέσως μπροστά μου μια ακόμα πόρτα. Φοβάμαι τόσο πολύ που ξυπνάω.
Ο κύριος Ευτύχιος Καλλέργης είναι ένας γέρος παλαιοπώλης. Θα έλεγε κανείς πως είναι ευτυχισμένος αν δεν είχε ένα μεγάλο παράπονο: δεν μπορεί να δει όνειρα. Ούτε καν εφιάλτες. Γι' αυτό το λόγο θα αναζητήσει τους εφιάλτες μέσα από τα όνειρα των άλλων. Οι μόνοι όμως που θα του εμπιστευτούν τα όνειρά τους είναι τα παιδιά της γειτονιάς του μικρού παλαιοπωλείου. Αυτό θα αλλάξει για πάντα τη ζωή του και, ποιος ξέρει, μπορεί να επηρεάσει ακόμα και τη δική σας.
Μαρία Αντωνίου, Ο Δίας, το σόι του και η τρελοπαρέα, Αθήνα : Κέδρος, 2012, σ.287 Οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου, που ζουν σε μια σπηλιά του Ψηλορείτη στην Κρήτη, ξύπνησαν! Τα εφτά παιδιά της τρελοπαρέας έγιναν η αιτία τα δώδεκα μαραζωμένα, καταθλιπτικά γεροντάκια να ξαναβρούν τα νιάτα και την τσαχπινιά τους. Αλλά μαζί με την τσαχπινιά ξύπνησε στην Ήρα η επιθυμία να ξαναγίνει κοσμοκράτειρα. Και αν τα παιδιά κατάφεραν στην πρώτη ιστορία να ανατρέψουν τα σχέδια της μητέρας των θεών, θα τα καταφέρουν στη δεύτερη;
Η Ήρα η αθάνατη πέφτει άρρωστη του θανατά και ο Δίας κουβαλά από τον Κάτω Κόσμο τον Ασκληπιό, θεό της Ιατρικής, και τον Ιπποκράτη, πατέρα της Ιατρικής, για να τη σώσουν. Εκεί, στην κορυφή του Ολύμπου, στο παλάτι του Δία, στη σκεπή του κόσμου, η τρελοπαρέα και οι δώδεκα θεοί μπουρδουκλώνονται σε μια περιπέτεια α π ί σ τ ε υ τ η, μα το Δία. Τι νομίζετε ότι μαγειρεύει η Ήρα στα χρυσά της τσουκάλια παρέα με ένα παγόνι που βλέπει, με τα μάτια στα φτερά του, ό,τι δε βλέπουν μάτια θεών και ανθρώπων; Και τι γυρεύει στον Πάνω Κόσμο ο Πλούτωνας παρέα με το σκυλάκο του, το φοβερό Κέρβερο, που μόνο τα χάδια της ιέρειας Γκαγκά μπορούν να ηρεμήσουν;
Ούλριχ Ούμπ, Στην κιβωτό στις Οκτώ, Αθήνα : Πατάκης, 2012, σ. 93.:
Τρεις πιγκουίνοι (δυο μεγάλοι, ένας μικρός) στέκονται και κοιτάζουν το παγωμένο τοπίο. Αναρωτιούνται αν υπάρχει Θεός κι αν ο Θεός έφτιαξε τον παγετώνα. Ε, δεν είναι και τίποτε σπουδαίο ο παγετώνας! Όλο χιόνι, πάγο, χιόνι και πάγο! Μήπως ο Θεός δεν είχε τα κέφια του; Ή μήπως απλώς του λείπει η φαντασία; Καθώς αναρωτιούνται για τον Θεό, τη ζωή και τον Παράδεισο, αρχίζει ο Κατακλυσμός του Νώε... Οι τρεις ήρωές μας μπλέκουν σε μια περιπέτεια με πολύ νερό, πολλά ζώα κι ένα θηλυκό περιστέρι που είναι κάτι σαν γραμματέας του γερο-Νώε.
Το "Στην κιβωτό στις οκτώ" έχει αποσπάσει το βραβείο καλύτερου ραδιοφωνικού έργου για παιδιά και θεατρικού έργου για παιδιά (στη Γερμανία), το βραβείο Ταμ-Ταμ και το βραβείο των Μαγισσών (στη Γαλλία), το ιταλικό βραβείο Άντερσεν και το βραβείο Vlag & Wimpel (στην Ολλανδία).
Έρικα-Αγγέλικα Γαρμπή, Δέλτα Χι και ο Μηχανισμός, Αθήνα: Ιπτάμενο Κάστρο, 2012, σ.116. Διονύσης και η Χριστίνα είναι οι δημιουργοί της ηλεκτρονικής εφηβικής εφημερίδας Δέλτα Χι. Μια μέρα ο προγραμματιστής φίλος τους Μπακ τους εκμυστηρεύεται ένα παλιό οικογενειακό μυστικό, τους παραδίδει για φύλαξη ένα παράξενο, αρχαίο αντικείμενο και... εξαφανίζεται! Η μυστηριώδης εξαφάνιση του Μπακ σε συνδυασμό με την μυστηριώδη εμφάνιση ενός άγνωστου, αινιγματικού άντρα που το ακολουθεί, γεμίζει τα παιδιά με ανησυχίες, φόβους και ερωτήματα...
Τι ακριβώς είναι το αντικείμενο που έχουν στα χέρια τους και ποια είναι η σχέση του με τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων, τον αρχαιότερο γνωστό αναλογικό υπολογιστή; Κρατούν στα χέρια τους μήπως κάποιο χαμένο θραύσμα του; Τι σημαίνει το γράμμα Φ και οι τρεις αριθμοί που βρίσκονται χαραγμένοι μέσα σε αυτό; Γιατί εξαφανίστηκε ο Μπακ; Ποιος είναι ο επικίνδυνος τύπος που βρίσκεται συνεχώς μπροστά τους; Ποιες είναι οι μυστηριώδεις οντότητες που επισκέπτεται ο Διονύσης; Ποια μεγάλη επιστημονική ανακάλυψη θα αλλάξει το διαστημικό χάρτη; Πως αυτή η περιπέτεια των παιδιών θα αλλάξει τη ζωή τους;
Το "Δέλτα Χι και ο Μηχανισμός" είναι ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας για παιδιά και εφήβους κάθε ηλικίας. Ιστορικά στοιχεία και χρήσιμες πληροφορίες που αφορούν τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων ενσωματώνονται αριστοτεχνικά από την Έρικα Αγγέλικα Γαρμπή σε ένα συναρπαστικό κείμενο με δυνατή πλοκή, γεμάτο μυστήριο, αγωνία, χιούμορ και ανατροπές.
Lucy Hawking, Stephen Hawking, Το μυστικό κλειδί του Τζώρτζ για το σύμπαν, Αθήνα: εκδ. Λιβάνη, 2008, σ. 343.
"Καλωσορίσατε στο Σύμπαν", είπε ο Κόσμος, το κομπιούτερ.
Όταν το γουρουνάκι του Τζορτζ το σκάει από το σπίτι και μέσα από μια τρύπα στο φράχτη περνάει στο διπλανό κήπο, ο Τζορτζ θα γνωρίσει τους καινούριους του γείτονες- την Άννι και τον πατέρα της τον Έρικ που είναι φυσικός. Θα ανακαλύψει έτσι, ένα μυστικό κλειδί που θα του ανοίξει νέους δρόμους για να γνωρίσει και να καταλάβει τον κόσμο από το διάστημα!
Γιατί ο Έρικ έχει το πιο εξελιγμένο και έξυπνο κομπιούτερ του κόσμου, τον Κόσμο, που μπορεί να μεταφέρει τον Τζορτζ και τους φίλους του σε οποιοδήποτε σημείο του σύμπαντος. Από τη μια στιγμή στην άλλη ο Τζορτζ βρίσκεται ανεβασμένος σε ένα κομήτη που θυμίζει τρενάκι του λούνα παρκ και τριγυρνάει στην απεραντοσύνη του διαστήματος- περνάει από πλανήτες, μέσα από μια θύελλα αστεροειδών και φτάνει στην άκρη του Ηλιακού μας Συστήματος και ακόμα πιο πέρα.
Κάποιος όμως έχει άλλα σχέδια για τον Κόσμο- σχέδια που θα βάλουν σε τρομερό κίνδυνο τον Έρικ και τον Τζορτζ.
Και στο διάστημα δεν υπάρχει τίποτε πιο επικίνδυνο από μια μαύρη τρύπα.
Αυτή η εκπληκτική ιστορία με την έντονη πλοκή της συνδυάζει μια αστεία και συναρπαστική περιπέτεια με πολλά γοητευτικά επιστημονικά γεγονότα για το διάστημα και τους πλανήτες, αλλά και τις τελευταίες θεωρίες για τις μαύρες τρύπες του Στίβεν Χόκινγκ. Περιέχει όμως και έγχρωμες φωτογραφίες από αληθινές εικόνες του διαστήματος!
Μ. Καραγάτσης, Ένας χαμένος κόσμος, Αθήνα: Εστία, 2012, σ. 86 Ο Άτλας κούνησε τους μοχλούς και το όχημα σηκώθηκε απ' το βυθό κι άρχισε να πλέει με μεγάλη ταχύτητα μέσα στη θάλασσα. Ύστερα από μία ώρα περίπου, οι επιβάτες είδαν να προβάλει στο βάθος μια θαυμάσια και παράξενη πολιτεία, με οικοδομήματα πανύψηλα, ωραιότατα σε ρυθμό, που δεν είχαν όμως παράθυρα. Κι αυτές οι οικοδομές έλαμπαν ολόκληρες από πολύχρωμα, φωσφορικά αντιφεγγίσματα, πολύ καλαίσθητα κανονισμένα, που έδιναν μια φαντασμαγορική όψη σ' όλη την πολιτεία.
Το θέαμα ήταν τόσο φαντασμαγορικό, που οι φίλοι μας έμειναν κατάπληκτοι.
"Να η Ατλαντίς, κύριοι!" τους είπε ο πρώτο συνοδός τους. "Τώρα, προσοχή! Θα περάσουμε την Πύλη του Θόλου του Θανάτου".
"Μήπως, τελικά, το παραμύθι εξιστορεί την περιπέτεια του ελληνισμού, ο οποίος έχει καταφέρει να επιβιώσει -έστω και "παρά τρίχα"- τόσες φορές; Αν είναι έτσι, αυτή πτυχή καθιστά το διήγημα ακόμα πιο επίκαιρο στις μέρες μας. " Πολλά είναι τα "χαμένα" που μπορεί να βρει, να κερδίσει και να φυλάξει ο αναγνώστης εξερευνώντας τους "χαμένους κόσμους" του Καραγάτση. Ένας χαμένος κόσμος πάντα κρύβει μέσα του αμέτρητους άλλους". (από το επίμετρο του Παναγιώτη Σφαλαγκάκου)
Σμαράγδα Μανταδάκη (ανθολ.), Παραμύθια από τον Ηρόδοτο, Αθήνα: Απόπειρα, 2009, σ. 164
Αναντίρρητα, ο Ηρόδοτος είναι ένας μέγας ιστορικός. Απομονώνοντας όμως τις αφηγήσεις του με λογοτεχνική αξία, υπογραμμίζεται η αξία των έργων του στο λογοτεχνικό είδος του παραμυθιού, της λαϊκής αφήγησης, ψήγματα της οποίας αποκαλύπτουν πραγματικά γεγονότα από τη ζωή ανθρώπων και λαών αλλά και παράξενες διηγήσεις που αγγίζουν τα όρια του φανταστικού και της υπερβολής, που είναι απαραίτητη για την έκφραση ενός μοτίβου παραμυθιού στην ηροδότεια αφήγηση, που κάθε φορά αποκαλύπτει την τραγικότητα, την ανοησία ή το μεγαλείο τής ανθρώπινης ύπαρξης. Οι ιστορίες του Ηροδότου που αγγίζουν τη μορφή αφήγησης παραμυθιού μιλούν για τα ανθρώπινα ελαττώματα και την ανθρώπινη σοφία, τονίζοντας όχι τόσο την ιστορικότητα των προσώπων όσο την τραγικότητα των χαρακτήρων και των επεισοδίων που διαδραματίστηκαν κάποτε, τόσο παλιά ώστε να μας αφορούν ως περίπτωση και όχι ως συμβάν.
Από λειτουργική πλευρά, οι ιστορίες αυτές κατανέμονται σε παραινετικά παραμύθια, ή αλλιώς διδακτικούς μύθους, παραμύθια με ζώα, παραμύθια μεταμόρφωσης, παραμύθια εξήγησης της ανθρώπινης προέλευσης και περιγραφής ενός πρωτόγονου τρόπου ζωής και των έργων που δημιούργησε ο αρχαίος, ή ακόμη ο πρωτόγονος σε πολλές περιπτώσεις, άνθρωπος ενός πολιτιστικού χώρου, άλλοτε κοντά στην ελληνική δομή κι άλλοτε μακρύτερα, εκεί όπου για τον Ηρόδοτο χρωματίζεται η δράση από τους Περσικούς πολέμους.
Η αφήγηση του Ηροδότου, που κινείται μεταξύ λογοτεχνίας και ιστορίας, και ο ανθρωπολογικός χαρακτήρας των ιστοριών του οδήγησε στην επιλογή αυτήν για την ανάδειξη του ύφους που παραπέμπει σε μοτίβο παραμυθιού, ένα μοτίβο που όπως έχει ειπωθεί φέρνει ένα άρωμα παραμυθιού της Ανατολής.
Jean-Bernard Pouy & Anne Blanchard, Το βιβλίο των ανεπίδεκτων, των ατίθασων και άλλων ιδιοφυών, Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα, 2008, σ.128
Ποιος μπορούσε να φανταστεί τι θα γινόταν όταν θα μεγάλωναν; Ξεφυλλίζοντας αυτό το άλμπουμ με τις προσωπογραφίες κάποιων οι οποίοι σημάδεψαν την Ιστορία και τη λογοτεχνία, τις τέχνες και τις επιστήμες, θα δούμε ότι ξεκίνησαν κάπως αλλοπρόσαλλα...
Στο σχολείο τους θεωρούσαν μέτριους, ανεπίδεκτους, απροσάρμοστους, καταδικασμένους σε αποτυχία• με μια λέξη, κούτσουρα! Στην οικογένεια, στη δουλειά, όλοι αγανακτούσαν με τον ατίθασο χαρακτήρα τους. Με τον καιρό, η Ιστορία τους χάρισε δόξα και τιμές, και τους βάφτισε ιδιοφυΐές. Σήμερα αυτές οι φοβερές προσωπικότητες δεσπόζουν στις σχολικές τάξεις σαν φιγούρες μυθικές. Στις εγκυκλοπαίδειες και στα μουσεία φιγουράρουν με το έντονο παρουσιαστικό τους και τα πλούσια προτερήματά τους. Παρ' όλα αυτά, υπήρξαν αδύναμοι, όπως όλοι μας άλλωστε, άλλοτε κωμικά, άλλοτε τραγικά, κι αυτό βέβαια προσθέτει στο μεγαλείο τους...
Χις Κέγερ, Το βιβλίο όλων των πραγμάτων. Αθήνα: Polaris, 2013, σ.141.
O Θωμάς ξέρει τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει: ευτυχισμένος. Όμως αυτό δεν είναι εύκολο, γιατί βιώνει τη μεταπολεμική δύσκολη πραγματικότητα και κυρίως γιατί ο άτεγκτος, θρησκόληπτος πατέρας του δέρνει τον ίδιο και τη μητέρα του. Για να πετύχει το σκοπό του ο Θωμάς καταγράφει όσα βλέπει στο "Βιβλίο όλων των πραγμάτων" και βλέπει πράγματα που δεν μπορεί να δει κανείς άλλος. Τροπικά ψάρια να κολυμπούν στα κανάλια. Την άγρια ομορφιά της Λίζας με το τεχνητό πόδι. Τη γοητεία της "μάγισσας" κυρίας Βαν Άμερς, και πολλές φορές τον ίδιο τον Ιησού. Στο μεσοδιάστημα φαντασίας και πραγματικότητας, και με τη βοήθεια των αγαπημένων του, ο Θωμάς ανακαλύπτει πώς αρχίζει η ευτυχία: όταν τελειώνει ο φόβος.
Οσκάρ Μπρενιφιέ, Το νόημα της ζωής, Αθήνα: Πατάκης, 2012, σ. 32. Κανείς δεν μπορεί να δώσει μία μόνο απάντηση στα μεγάλα ερωτήματα της ζωής. Δεν υπάρχει ένας μόνο τρόπος σκέψης. Ο καθένας χρειάζεται να ψάξει, να ανακαλύψει, να δημιουργήσει τον δικό του τρόπο...
Στο βιβλίο αυτό αντιπαρατίθενται δώδεκα ιδέες γύρω από το νόημα της ζωής: Κάποιοι λένε πως η ζωή μας επαναλαμβάνεται και είναι βαρετή, άλλοι πως είναι υπέροχη, γεμάτη εκπλήξεις. Κάποιοι λένε πως η ζωή είναι ένα παιχνίδι, άλλοι πως είναι σοβαρή υπόθεση.
Ένα ακόμα εξαιρετικό κείμενο με την τόσο ιδιαίτερη εικονογράφηση που γνωρίσαμε στο "Μεγάλο βιβλίο των φιλοσοφικών αντιθέσεων".
Οσκάρ Μπρενιφιέ, Το βιβλίο των μεγάλων ψυχολογικών αντιθέσεων, Αθήνα: Πατάκης, 2012, σ. 64.
Από την παιδική μας ηλικία μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας την ίδια στιγμή που ανακαλύπτουμε τους άλλους.
Συναναστρεφόμαστε άτομα που μας μοιάζουν και άλλα που έχουν χαρακτήρα εντελώς διαφορετικό από τον δικό μας. Υπάρχουν οι ιδεαλιστές και οι ρεαλιστές, οι εμπειρικοί και οι εγκεφαλικοί, οι εξωστρεφείς και οι εσωστρεφείς...
Σιγά σιγά ανακαλύπτουμε ότι κανένας δεν είναι μονοδιάστατος κι ότι δεν είναι καθόλου απλό ούτε και δίκαιο να χαρακτηρίζουμε τους ανθρώπους. Σε κάθε περίπτωση, για να κατανοήσουμε την ψυχολογία των ανθρώπων που μας περιστοιχίζουν, χρειάζεται να κάνουμε ένα μεγάλο βήμα προς αυτούς αλλά και προς εμάς τους ίδιους.
Μέσα από απλά κείμενα και υπέροχες εικόνες, το βιβλίο αυτό παρουσιάζει δέκα ζευγάρια αντίθετων ψυχολογικών τύπων. Σε κάθε ζευγάρι, η προσωπικότητα του καθενός ορίζεται αρχικά μέσα από μια περιεκτική περιγραφή των κυρίαρχων χαρακτηριστικών του, για να δοθούν στη συνέχεια όλες οι αποχρώσεις της ψυχολογίας του. Κι εφόσον αναγνωρίσουμε στα χαρακτηριστικά τους ένα κομμάτι του εαυτού μας, η περιγραφή των ψυχολογικών αυτών τύπων που ξετυλίγεται έξω από τον χώρο και τον χρόνο θα μας επιτρέψει την ταύτιση μαζί τους.
Όπως και να 'χει πάντως, θα αναγνωρίσουμε ένα δικό μας κομμάτι σε όλους αυτούς τους χαρακτήρες, αφού κανένας άνθρωπος δεν ενσαρκώνει ποτέ έναν και μοναδικό ψυχολογικό τύπο...
Ένα βιβλίο για να ξεκινήσετε την εξερεύνηση του εαυτού σας αλλά και των ανθρώπων που σας περιβάλλουν
Λίλη Λαμπρέλλη, Δέκα και 1 παραμύθια σοφίας για καιρούς κρίσης και άλλων δεινών, Αθήνα: Πατάκης, 2012, σ. 67.
Δέκα και ένα παραμύθια σοφίας που μερεύουν και δυναμώνουν. Προορίζονται για τους μικρούς και μεγάλους που ζουν ή θα ζήσουν ανατροπές - δηλαδή για τον καθένα μας. Με τον παραβολικό τους λόγο, προτείνουν τρόπους όχι μόνο για να ξεπεραστούν δυσκολίες λογιών λογιών, αλλά και για να γίνει το άλμα από την ανωριμότητα στην ωριμότητα, από την υποτέλεια στην ελευθερία, από τον φόβο στη γαλήνη - και, τελικά, στην αποδοχή της ζωής.
Παραμύθια παραμυθίας από την προφορική παράδοση που δίνουν απαντήσεις "εφ' όλης της ύλης" κι όχι μόνο στα παιδιά - αλλά σε όλους όσοι νιώθουν την ανάγκη να μεγαλώσουν ψυχικά, να λύσουν κόμπους, να ανοιχτούν στη χαρά της κάθε καινούριας μέρας. Είναι παραμύθια που μιλάνε για αντοχή και εμπιστοσύνη. Ακόμα κι όταν δε συνδέονται με μεγάλες ανατροπές, μας συντροφεύουν σε νίκες ατομικές, μικρές κι αθόρυβες. Αν και, όπως λέει ο Ρίλκε, "ποιος μίλησε για νίκες, το παν είναι ν' αντέξουμε".
Τόμας Μπρεζίνα, Ποιος μπορεί να σώσει το χαμένο θησαυρό του Βίνσεντ; Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα, 2006, σ. 95.
Έλα στο Μουσείο της Περιπέτειας! Βρες το μυστηριώδη θησαυρό του Βίνσεντ βαν Γκογκ! Ανακάλυψε πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία για τη ζωή του καλλιτέχνη, μάθε τι τον έκανε χαρούμενο και τι λυπημένο, γνώρισε τους φίλους και τους εχθρούς του. Με ποιον τρόπο; - Θα επισκεφθείς το μεγάλο ζωγράφο στο σπίτι του. - Θα τον παρακολουθείς την ώρα που ζωγραφίζει. - Θα λάβεις ακόμα και επιστολές από αυτόν! Ζήσε αυτή τη συναρπαστική περιπέτεια που θα σε οδηγήσει σε έναν παράξενο και φανταστικό κόσμο. Εκεί θα πρέπει να λύσεις διάφορα παζλ, να ξεσκεπάσεις το μυστηριώδες φάντασμα και να αποκωδικοποιήσεις το χάρτη θησαυρού για να βρεις το μυστικό του μεγάλου ζωγράφου Βίνσεντ βαν Γκογκ.
Rosie Dickins, Ζωγράφοι και εποχές, Αθήνα: Modern Times, 2010, σ. 64.
Τριάντα δύο διάσημοι πίνακες μιλούν... για τους δημιουργούς τους και κάνουν ακόμη πιο συναρπαστική την πρώτη επαφή σας με τον κόσμο της τέχνης! Η έγχρωμη εικονογράφηση και οι πολύτιμες πληροφορίες θα σας βοηθήσουν να κατανοήσετε την εξέλιξη της ζωγραφικής και τις διάφορες τεχνοτροπίες με το πέρασμα των χρόνων. Μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου, θα ανακαλύψετε το ταλέντο σας, θα αναπτύξετε τη δημιουργικότητά σας και θα μάθετε ενδιαφέροντα στοιχεία για τη ζωή των σπουδαιότερων δημιουργών όπως ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο Μικελάντζελο, ο Κλοντ Μονέ, ο Πάμπλο Πικάσο και ο Βίνσεντ βαν Γκογκ.